Mijn lijst met blogs

zondag 28 november 2010

De Winner en meer.

Gisteren dacht ik nog, er komt echt geen pup meer, ik durf niet, heb afgelopen weken zoveel gezien en gehoord van/met ouderen met hun laatste hond en heb dan ook de nodige stappen ondernomen.
Afzeggen van o.a. het lidmaatschap van de kooikerverg. Ik ben daar ongeveer 35 jaar lid van schat  ik.
Ondanks dat ik mijn nicht als backup heb. Aan haar zou ik ook 100% mijn hond toevertrouwen. Maar ik heb zoiets van ik kan een ander niet met mijn hond opschepen, zou het wel voor een ander doen en vindt het ook normaal, hoef ik geen seconde over na te denken.

Zo nu kon ik met een vrije blik ook naar de kooikers kijken.....dacht ik.

Het begon dat ik had afgesproken met mijn vriendin bij de Ieren.
Haar zag ik nog niet, maar wel de kooikers. Dat maakte toch wel heel erg veel los.
Resultaat......terugtrekken van het afzeggen van de kooikerverg. Ben dus weer lid.
Was één ding vergeten, ik ben nog geen "oudere".
Met maart hopen we dus toch een nieuwe huisgenoot te kunnen begroeten, want ook Chiel kijkt er naar uit.
Liefst natuurlijk vandaag al, maar Ukkie gaat even voor.
Anders zou het voor ons niet mogelijk zijn om samen naar Ukkie te gaan, want iemand moet voor de pup thuis blijven.

Weet ook zeker dat Quilke zal genieten en vooral positief zal regaren als hij weer met een kooiker opgescheept zit.....hij gedraagt zich ook heel netjes bij kleine rassen, geleerd door Cally....

Vandaag dus ook behalve voor Quilke ook voor XXXXXX (naam weet ik al) wat ingeslagen.


Een kooikertje heeft tenslotte een kleinere bek dan een belg al weten ze dat vaak zelf niet....
Riemen, ligkussen enz. heb ik allemaal nog.

Dit vond ik ook zo'n leuk stel.
Het staande kooikertje  was ongeveer 12 jaar!!!!!  Je gaf het haar niet!!


En dan heb je natuurlijk ook de wat ongewonere rassen:


Dat was mijn dagje Winner.
Volgend jaar gelukkig weer.......

Groetjes Nanda.







1 opmerking:

  1. och och, wat zijn ze toch mooi die kooikers. Dat was vast genieten. Ik was ook altijd iemand die zei dat mijn Jack Russell mijn laatste hond was. Maar die lieve schat was zo lief ook als pup, nooit wat gesloopd en was met 7 week al zinnelijk. Nou toen kwam er toch eentje. En die baliekluiver was pas na een half jaar zinnelijk. En aan het uitlaten geen probleem hoor. Elk uur eerst het puppie naar buiten en als hij wakker werd ook. Nou dat werd elk half uur en nog wel eens de 'fout' in.
    Maar wat is hij lief (een vlinderhondje), zo lief. Op onze Jack Russell wacht hij buiten zodat zij ook mee kan lopen. Zij is 14 jaar en hij 2 jaar. Maar twee handen op 1 buik. En wat zijn ze wijs met elkaar. Het was een goed beslissing. Veel pret met de pup straks.
    Groetjes Sylvia

    BeantwoordenVerwijderen