Niet dat Tijger lastig was, ze was een voorbeeldige poes. Ze sprong nergens op wat niet mocht, ik kon alles laten liggen. Ook mijn poppenhuis hoefde ik niet af te sluiten.
Maar ja, ze werd oud, plaste wel eens waar het niet moest, zat vol klitten die ik regelmatig probeerde te verwijderen, knippen. Ze krijstte dan alsof ze vermoord werd. Zij was een Noorse Boskat. Bijten of krabben deed ze me niet en probeerde ook niet weg te komen.
Een nieuw katje zou beteken, weer kattegrit tussen mijn tenen, alles opbergen, beeldjes een andere plaats geven, geen quilts laten slingeren, poppenhuis af sluiten enz.
Alles had ik weggedaan, maar dan ook echt ALLES.
Kom ik zondag bij mijn vriendin...had ze twee katjes, één katje was nog bij de eigenaar van de moederpoes.
Natuurlijk ging ik met een katje naar huis.
We hebben haar nu drie dagen, eigenlijk twee, want de zondag kun je niet meetellen.
Dus weer kattegrit tussen mijn tenen.
Al die bakjes staan trouwens op Quilke zijn plek als ik in de hobbykamer zit.
Ik heb nogal eens problemen met een goede stoel, en deze oude stoel is perfect....dat vindt Sunday dus ook.
En zo'n klein katje van 6 weken haal je toch niet van die stoel af?
Moet natuurlijk van alles beveiligen. Zo ook deze lapjeskast,
Zit je lekker in de stoel, komt zo'n krummel bij je hangen, liggen en spelen.
Kun je meteen niets meer doen, want ach, zoooo klein, laat maar.
Dat betekent dus dat ik de
koffie moet maken......
Maar spijt.....nee hoor, ik ben dolblij, nee wij zijn dolblij met dat kattebeest. Alleen Quilke....die weet nog niet wat die ermee aan moet.
Bij de eerste kennismaking stond ze met vier hoge poten en een grote bek te blazen...Ze is trouwens 6 weken en weeg 650 gram......
Quilke blijft netjes op één meter afstand...
Zal het ooit goed komen tussen Quilke en Sunday??
Groetjes Nanda.
